Jak mówi staropolskie przysłowie: „Pierwszy bielik wiosny nie czyni” 😉 , ale nie da się ukryć, że wisi ona w powietrzu 🙂

W głowie wciąż słyszę donośny klangor żurawi, który towarzyszył tej chwili…

Nawet lekko krzywe poroże nie ujmuje mu urody 😉

W takich oczach można się zakochać… zresztą nie tylko w nich.

Pogoda ostatnio nie rozpieszcza, a mimo to nie mogę oprzeć się podglądaniu tych pięknych, leśnych zwierząt…